Odszkodowanie za śmierć osoby najbliższej
Uprawnienie do dochodzenia zadośćuczynienia zostało wprowadzone Ustawą z 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 116, poz. 731), która weszła w życie 3 sierpnia 2008 r. (art. 446 § 4 k.c.). Przepis ten pozwala najbliższym członkom rodziny zmarłego domagać się od osoby odpowiedzialnej za jego śmierć zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Tym samym śmierć najbliższego członka rodziny staje się źródłem szkody niemajątkowej podlegającej naprawieniu od osób czy podmiotów do tego zobowiązanych.
Do kręgu najbliższych członków rodziny zmarłego, którzy mogą ubiegać się o zadośćuczynienie pieniężne za krzywdy jakich doznali wskutek śmierci bliskiej osoby, można wskazać wszelkie osoby złączone węzłem pokrewieństwa i powinowactwa – bliższych i dalszych wstępnych i zstępnych (dzieci, rodzice, wnuki, dziadkowie, macocha, ojczym), ale także osoby pozostające w faktycznym pożyciu (np. konkubenci, pary homoseksualne), a także dziecko pozostające pod pieczą rodziny zastępczej. Istotne jednak jest to, że o tym, kto jest najbliższym członkiem rodziny zmarłego, decyduje układ faktyczny stosunków rodzinnych pomiędzy zmarłym a tymi osobami.
Zadośćuczynienie przysługuje każdemu członkowi rodziny osobno, stosownie do poniesionej krzywdy. Roszczenie to ma na celu pomóc najbliższym członkom rodziny osoby zmarłej dostosować się do nowej rzeczywistości, czy złagodzić cierpienia psychiczne wywołane utratą osoby bliskiej. Celem tego roszczenia jest wyrównanie uszczerbku o charakterze niematerialnym związanym z doznaną krzywdą, która może przejawiać się szeregiem negatywnych zjawisk w psychice i dalszej emocjonalnej egzystencji.
Nie warto zwlekać z ubieganiem się o rekompensatę pieniężną po śmierci osoby bliskiej, ponieważ tego typu roszczenie ulega przedawnieniu.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny
opracował: radca prawny Edyta Roman